Dwa warkocze

Dwa warkocze, metr czterdzieści, idę wolno – kwadrans mam
Nagle słyszę szept przy uchu – pokaż cipkę – coś Ci dam
Idę dalej – choć umarłam, jest mi strasznie strasznie wstyd
Jego nie ma, słońce świeci, może to był tylko zwid?

najpierw muszę się wykrzyczeć, z ciała złość wyrzucić chcę
mówić o czym milczeć miałam, odkryć blizny, krew i łzę
bo się nigdy nie odnajdę, nie dam rady wyrwać się
bo nie będzie we mnie miejsca na siłę, na radość, na wolność też nie

Ciepły wieczór, długie pióra, i na nogach spodnie dżins
On mnie za ramiona chwyta, idziesz ze mną - mówi mi
Córkę masz? Ja się go pytam, a on na to zwalnia chwyt
Ja uciekam, nic nie krzyczę i nie mówię nigdy nic

najpierw muszę się wykrzyczeć, z ciała złość wyrzucić chcę
mówić o czym milczeć miałam, odkryć blizny, krew i łzę
bo się nigdy nie odnajdę, nie dam rady wyrwać się
bo nie będzie we mnie miejsca na siłę, na radość, na wolność też nie

Rok kolejny, dzins ten sam, teraz miłość dowieść mam.
Nie chcę tego, brzydzę się, czy jest wyjście z akcji tej?
Czuję, że kiełkuje bunt, że pod nogą łapię grunt.
Już nie miła i nie grzeczna, za to jestem już bezpieczna!

Teraz krzyczę, jestem zła, w oku błyskawice mam
Wiem co chcę i czego nie, a w kobiecość wierzę? – nie
Myślę swoje, robię też, Ty też możesz, ty to wiesz!
Myślę swoje, robię też, Ty też możesz, ty to wiesz!

Myślę swoje, robię też, Ty też możesz, ty to wiesz!
Myślę swoje, robię też, Ty też możesz, ty to wiesz!

Two Braids

Two braids, four feet seven, I’m walking slowly - fifteen minutes left
Suddenly someone’s whispering in my ear - “show me your pussy, I’ll give you a little thing”
I’m walking on - although I’ve just died, I feel so terribly ashamed
He’s already gone, the sun is shining, was it just a phantom of the dream?

First I have to scream, to get the anger out of my body
To talk, although I should have been silent, to discover scars, blood and crying
Or I'll never find myself, I won't be able to get away
And there will be no space for strength, joy or freedom in me

One warm evening, mane of hair and a pair of jeans
He’s grabbing my arms - you’re coming with me - he’s telling me
Do you have a daughter? - I’m asking him, then he starts releasing his grip
I’m running away, screaming nothing and will never say a word about it

First I have to scream, to get the anger out of my body
To talk, although I should have been silent, to discover scars, blood and crying
Or I'll never find myself, I won't be able to get away
Or there will be no room for strength, joy or freedom in me

Another year, the same jeans on, and now I’m asked to prove my love
I don’t want it, I’m disgusted, is there a way out of this situation?
My revolt is growing, I can feel, I can sense the ground beneath my feet
I’m no longer nice, no longer polite, but I am finally safe.


I am screaming, I am angry, I’m out for blood right now
I know what I want, I know what I don’t, do I believe in femininity? - oh no.
I think for myself, I do my thing, so can you, you know it, don’t you!
I think for myself, I do my thing, so can you, you know it, don’t you!

I think for myself, I do my thing, so can you, you know it, don’t you!
I think for myself, I do my thing, so can you, you know it, don’t you!